Działanie uczuciowości /4

 

4 Człowiek, który cieszy się życiem, jest człowiekiem przyjaznym dla otoczenia. Radość życia i nadzieja otwierają naszą uczuciowość na zewnątrz ku innym osobom, a wtedy taki człowiek emanuje ciepłem i radością wokół siebie. To dlatego człowiek powinien zadbać o swoją uczuciowość, żeby poszukiwała ona pięknego życia i pięknych przeżyć. Jeśli uczuciowość zatraci odniesienie do piękna i pięknego życia, to wtedy zamyka się w swoim przeżywaniu doznań i przyjemności cielesnych, a to wywołuje zamknięcie się jej w sobie i oderwanie od wspólnego przeżywania wydarzeń życiowych. Człowiek skupiony na swoich własnych przyjemnościach nie będzie oferował  innym przeżywania wspólnego życia.

Teorie psychologiczne dotyczące „wzajemnej wymiany głasków” nie mają faktycznego uzasadnienia w aktywności przeżyciowej uczuciowości. Bo albo mamy wspólne nastawienie i wspólne przeżywanie wydarzeń życiowych, albo mamy tylko przeżywanie własnych doznań i przyjemności, gdyż to wypaczona uczuciowość zagarnia dla siebie. Inne zagrożenie dla uczuciowości pochodzi stąd, że nasze myślenie oparte na treściach zmysłowych tworzy sobie własne postrzeganie i oceniane różnych rzeczy. Mówimy wtedy, że lubimy słodycze, a nie lubimy gotowanych warzyw, i co gorsze, takie myślenie wymaga albo narzuca emocjonalną reakcję uczuciowości. Tak najczęściej reagują dzieci. Ale również sama uczuciowość kierowana przyjemnością może zabiegać o akceptację takiego jedzenia, które nie służy zachowaniu zdrowia. Dlatego nasze rozumowe poznanie, ale też praktyczna wiedza życiowa, powinny zadbać o to, żeby uczuciowość korzystała na co dzień z aktów upodobania piękna i    fascynacji pięknym i zdrowym życiem. Zdrowe życie jest piękne, dlatego warto dbać o swoje zdrowie.