Działanie uczuciowości /5

 

5 Wszelkie ludzkie spotkania i kontakty są okraszone odczuciami, uczuciami i emocjami. Te uczucia i emocje powinny mieć pozytywny i ciepły charakter. Wtedy sprawia to, że spotkanie nabiera od razu przyjaznego charakteru. Człowiek podchodzi do człowieka nastawiony pozytywnie a nie negatywnie. Właśnie uczucia mogą zaprzeczać utartym schematom poznawczym czy raczej myślowym. Nasze myślenie tworzy sobie przeróżne wyobrażenia, najczęściej bez realnego kontaktu poznawczego. Dlatego warto odwołać się do nastawienia uczuciowego, które gdy nie jest skażone poglądem myślowym, odnosi się do spotkanej osoby przyjaźnie. Oczywiście należy się wystrzegać z drugiej strony łatwowiernego angażowania się w dobroczynność wobec oszustów emocjonalnych. Wydaje się, że uczuciowość przeżywająca realność życia (a nie tylko zabiegająca o przyjemności) nie myli się tak łatwo jak nasze myślenie, któremu brakuje kontaktu z realnością. Na ogół to myślenie przekręca lub wykręca zaangażowanie uczuciowe (fascynację emocjonalną), a nie na odwrót.

Chciałoby się powiedzieć, że uczucia nie kłamią, zaś nasze myślenie jest zdolne do kłamstwa i oszustwa, czy nawet zbrodni. Dlatego raczej należy się wystrzegać myślenia niż uczuciowego zaangażowania. Niestety człowiek, który żyje jedynie świadomością, podlega przede wszystkim dowolności myślenia a nie przeżywaniu piękna i życia. Musimy pamiętać, że strach i lęk nie są naturalnym odniesieniem uczuciowości. Pierwszym i zasadniczym przeżyciem jest radość i nadzieja. Wydaje się, że lęk jest narzucany uczuciowości przez błędne myślenie, które poszukuje wszędzie zagrożenia dla swoich pomysłów. Powinniśmy nauczyć się właściwie zarządzać swoją uczuciowością, to znaczy odkrywać w doświadczeniu wewnętrznym aktywność piękna, czyli poddawać się kierowaniu upodobaniem piękna i życia. Bo tego potrzebuje nasza uczuciowość.