Jak możemy uchronić się przed ideologią?

Jak możemy uchronić się przed ideologią?

1.Niestety trzeba zrezygnować z myślenia. To znaczy, że trzeba odrzucić myślenie na rzecz poznania.

2.Człowiek musi powrócić do poznania realności. Musimy mieć świadomość, że myślenia nie jest poznaniem (zob. Kiereś /11,25-45). Myślenie tylko pozoruje poznanie.

3.Myślenie neguje realność i narzuca nam swoje pomysły, np. marzenie o wolności. Natomiast poznanie rzeczywistości powie nam, że w działaniu potrzebna jest odpowiedzialność a nie wolność.

4. Zatem nie wolno poddawać się marzeniom o wolności, bo wolność nie potrafi sama niczego zdziałać. Do działania potrzebna jest człowiekowi jakaś siła, czyli moc woli i chęć działania. Wolność jest tylko możliwością, a nie żadną mocą. Możliwość nie posiada żadnej mocy sprawczej. Mocą woli jest czyn dobra. Tę moc nasza wola czerpie z osobowych aktów sumienia. Natomiast to, co nazywamy wolnością woli (liberum arbitrium) jest tylko możliwością wyboru, czyli możliwością podjęcia dowolnego wyboru. Dowolnego wyboru – czyli niczym nie uwarunkowanego. Będzie to taki wybór na chybił-trafił, jak w losowaniu Totolotka. Dlatego wybór rzadko dotyczy dobra, na ogół jest to wybór mniejszego zła (ale zawsze zła).

5.Człowiek musi nauczyć się doświadczać swojej osobowej realności oraz realności życia duchowo-egzystencjalnego. Wewnętrzne doświadczenie dotyczy aktów osobowych (kontemplacji, sumienia i upodobania) oraz mocy ożywczej. Jest to jedyne lekarstwo na problemy z myśleniem i wolnością wyboru.

6.Człowiek powinien rozwijać swoją osobowość. Rozwój osobowości polega na oddziaływaniu aktów osobowych na nasze władze duchowe, aby otrzymały i zdobyły odpowiednią moc do działań moralnych i religijnych, które stają się fundamentem osobowości człowieka.

7. Otóż do wytworzenia lub zbudowania osobowości nie sposób dojść poprzez myślenie oraz wolny wybór. Myślenie poparte przez wolny wybór tworzy jedynie ludzką świadomość. Ale nasza świadomość jest nieustanną zmiennością jako płynny strumień intencjonalny (por. koncepcję Husserla).

8.Jeżeli zamiast osobowości osiągniemy poziom zmiennej świadomości, to musimy wiedzieć, że sami dla siebie zaczynamy tworzyć jakąś ideologię. Świadomościowe myślenie ma bowiem charakter ideologiczny. Myślenie w swojej czystej postaci jest zawsze ideologią i jako takie przeciwstawia się poznaniu realności.

9.To pokazuje nam, że ratunkiem przed ideologią jest zawsze faktyczne poznanie realności. Poznanie realności świata zewnętrznego, ale przede wszystkim realności samego człowieka. Wszelkie próby tworzenia człowieka na nowo są pomysłem ideologicznym.

10. Dlatego powinniśmy przede wszystkim bronić własnej realności, gdyż to ona zapewnia nam naszą tożsamość. Swoją tożsamość musimy odnaleźć w podmiotowości istnienia, czyli we własnej osobie, aby następnie przełożyć jej aktywność na duchową osobowość, czyli na zasady realnych działań osobowych – na słowo prawdy, czyn dobra albo przeżycie piękna.

11. Te zasady działań odnoszących się do innych ludzi, czyli działań moralnych, będą nas chroniły przed ideologicznym myśleniem zatwierdzanym przez wolny wybór. Słowo prawdy obecne w naszym umyśle chroni nasz umysł przed szaleństwami myślenia. Natomiast czyn dobra chroni naszą wolę przed dowolnością wyboru zła.

12. Wszelkie pomysły ideologiczne można pokonać tylko przy pomocy realnych działań, czyli poznania realności i pragnienia dobra.