Na czym polega uspołecznienie człowieka? Z pewnością na możliwości współpracy. Idąc dalej powiemy, że współpraca wymaga umiejętności komunikacyjnych, czyli dogadywania się, o co nam chodzi w tym współdziałaniu. Dogadywanie opiera się z kolei na zdolności mowy i posługiwania się ogólnie zrozumiałym językiem. Otóż zdolność mowy i rozmowy domaga się umiejętności myślenia i kojarzenia tego, czego się nauczyliśmy. Konieczna staje się nauka i ćwiczenie zdolności językowych. I oczywiście rozwijanie myślenia.
Przejdźmy do początków ludzkości. Neandertalczycy poznawali świat zewnętrzny i mieli doskonałe rozeznanie w świecie przyrody, ale nie znali myślenia (cogito). Ten brak myślenia nie przeszkadzał im w codziennej komunikacji, ale trzeba zdawać sobie sprawę, że to nie była komunikacja językowa. Oni "rozmawiali" na zasadzie gestów i odzywek (dźwięków naśladowczych). W ten sposób na przykład myśliwi "opowiadali" o swoich przygodach. Gestykulacja (na sposób pantomimicznych przedstawień) była najważniejszą formą komunikacyjnych opowieści.
Neandertalczycy nie znali myślenia i nie posługiwali się językiem. A to oznacza, że nie byli w stanie dobrze współpracować. To było powodem, że nie rozwinęli cywilizacji i nie stworzyli społeczeństwa. Działali w małych grupach rodzinnych. Wszystko to sprawiło, że nie mieli szans na przeżycie w zderzeniu z homo sapiens.
Homo sapiens dysponował już myśleniem i potrafił rozwijać to swoje myślenie. Był człowiekiem myślącym, jak mówimy. A to oznacza, że mógł się uczyć i doskonalić we współdziałaniu. Podejmował więc działania społeczne w coraz szerszym zakresie. Jedni ludzie mogli się uczyć od innych i dalej doskonalić się razem w rozwoju gospodarczym i kulturowym, także postępować w rozwoju na polu sztuki i techniki. Wszystkie te możliwości działania stały u początku szybkiego rozwoju cywilizacyjnego.
Coraz szersza współpraca powodowała grupowanie się ludzi w potrzebne i odpowiednie organizacje społeczne i polityczne. Stąd mamy powstawanie coraz większych ośrodków miejskich, które swoją organizacją obejmowały całość życia społecznego. Miasta stawały się prężnymi centrami rozwoju kultury i sztuki, gospodarki i techniki, oraz handlu i wymiany różnych towarów produkowanych u siebie. W ten sposób miast osiągnęły status państwowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz