Przeczytałem wyznanie, że człowiek w depresji nie chce czuć rzeczywistości. Nie chce czuć rzeczywistości, to znaczy, że odczuwa rzeczywistość jako poważne zagrożenie. Czy rzeczywistość może być dla człowieka zagrożeniem? Z doświadczenia życiowego wiemy, że rzeczywistość jest czymś pozytywnym i daje człowiekowi zadowolenie. Dlaczego więc jest przez chorego traktowana jako poważne zagrożenie? Czym rzeczywistość może zagrażać człowiekowi? Przecież zdrowy człowiek widzi w rzeczywistości wsparcie i pomoc w realizacji życiowych potrzeb.
Wypada zatem zapytać, jak to się dzieje, że w człowieku coś jest w stanie zanegować i odrzucić to, co realne (rzeczywistość). Czegoś takiego może dokonać tylko nasze myślenie. Otóż myślenie zrodziło się z negacji realności, dlatego nie jest poznaniem. Myślenie wypełnia świadomość, a więc wszystko, co nie jest świadomością, staje się dla człowieka wrogim zagrożeniem. Przecież to myślenie boi się wszystkiego, co nie jest samym myśleniem. Właśnie dlatego myślenie potrafi traktować realność rzeczywistości jako coś wrogiego, co sprzeciwia się naszemu myśleniu. Myślenie jest zdolne zanegować rzeczywistość twierdząc, że atakuje ona nas samych swoją realnością, czyli atakuje właściwie naszą świadomość. W ten sposób myślenie zamyka człowieka w samoświadomości, traktując wszystko inne jako wroga, który podważa naszą świadomość, bo jest realne. Człowiek żyjący i kierujący się myśleniem zamyka się na rzeczywistość. Wierzy tylko w swoje myślenie.
Myślenie podpowiada nam i ostrzega, że rzeczywistość to twój wróg. Strzeż się i uciekaj przed tym, co realne. Zamknij się w sobie i lepiej zgiń niż poddaj się wymogom realności. Jest to ewidentny objaw tego, że świadomość ze swoim myśleniem zapanowała nad człowiekiem. A wszystko dlatego, że myślenie nie jest poznaniem rzeczywistości. Musimy o tym pamiętać !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz