Osobowe działania człowieka /10

46. Na czym polega osobowe życie człowieka? Żeby można było mówić o osobowym życiu człowieka, jego duchowość musi być poddana oddziaływaniu aktów osobowych płynących ze strony podmiotowości istnienia (czyli ludzkiej egzystencji). Takie akty osobowe zostają pobudzone i wyprowadzone z poziomu egzystencji dzięki nawiązaniu relacji osobowych z Osobą Boską albo z osobami Świętych Pańskich. Szczególnym przypadkiem jest również wspólnota rodzinna powstała dzięki sakramentowi małżeństwa. W takiej rodzinie osoby są połączone relacjami osobowymi z racji łaski sakramentalnej. Relacje osobowe są nawiązywane na poziomie egzystencji (podmiotowości istnienia) i dlatego są niepodważalne i trwalsze od wszystkich odniesień poznawczych, wolitywnych (naszych decyzji) czy też uczuciowych. Bez łaski Bożej i opartych na niej relacji osobowych nie będzie trwałej wspólnoty osobowej, czyli rodziny. Związki urzędowe nie oferują żadnej mocy sprawczej, gdyż stanowią jedynie formalną umowę prawną. Taka umowa określa co prawda prawa i obowiązki małżonków, ale nie daje im żadnego wsparcia duchowego.

47. Wspólnota osobowa potrzebuje ogromnego duchowego wsparcia. Taka pomoc duchowa ze strony Boga płynie poprzez osobę człowieka. Bóg, który jest Trójcą Osób, kontaktuje się z nami na poziomie osobowej egzystencji (podmiotowości istnienia). Jednocześnie obdarzając nas swoją łaską, która posiada realną moc sprawczą. Dzięki temu nasza osoba zostaje realnie uaktywniona, czyli zdobywa wyjątkową aktywność. Ta osobowa aktywność dociera do naszych władz duchowych i usprawnia je do działania osobowego (czyli moralności i religijności).

48. Osobowe działania człowieka płyną od osoby do osoby. Na tym właśnie polegają działania moralne. Te działania dotyczą bowiem osoby drugiego człowieka. Będą to oczywiście działania wiary, miłości i radosnej nadziei. Nasze wiara jest skierowana do drugiego człowieka, ale jest to wiara w szlachetność osoby, w jej moc sprawczą. Miłość jest przede wszystkim miłością osobową. To właśnie miłość należy się osobie ludzkiej, jak nauczał Wojtyła (Miłość i odpowiedzialność). Miłością obdarzamy osobę człowieka a nie samą jego naturę. Możemy podziwiać czyjąś inteligencję albo różne talenty, czyjąś pracowitość i sumienność. Ale kochać możemy właśnie osobę. Właśnie z taką miłością łączy się wybór drugiej osoby na całe życie.

49. Trzeba bowiem stwierdzić, że człowiek został stworzony jako osoba mężczyzny i osoba kobiety. To właśnie na poziomie egzystencjalnym następuje zróżnicowanie naszego człowieczeństwa. Człowiek od początku (czyli dla nas od momentu poczęcia) jest konkretną i realną osobą. Człowiek od początku jest pełną osobą. Tak więc nie wolno mówić, że człowiek staje się osobą. Człowiek zawsze jest osobą. To nasza natura podlega zmianom fizycznym i duchowym. Natomiast osoba jest zawsze pełną realnością, obdarzoną osobowymi własnościami prawdy, dobra i piękna.

50. Dlatego ludzkiej osobie przysługuje godność. Godność ma właśnie wyrażać szczególny status osoby jako egzystencjalnego podmiotu osobowego. Godność opisuje fakt, że osoba jest czymś najdoskonalszym w każdym człowieku. To osobie ludzkiej (osobie mężczyzny i osobie kobiety) należy się najwyższy szacunek. Dlatego człowieka należy szanować z tego względu, że każdy z nas jest osobą. Możemy doceniać lub przeceniać człowieka ze względu na jego osiągnięcia zawodowe lub artystyczne, ale to nie może wpływać na nasz szacunek dla godności. Godność przysługuje bowiem tylko osobie.