Ideologia gender

Ideologia gender zmierza do pozbawienia płciowości jej osobowego charakteru. Inaczej mówiąc postuluje się pozbawienie płciowości człowieka jej nadprzyrodzonego charakteru.

Płeć człowieka nie jest tylko efektem biologicznego rozdziału na element męski i żeński. Otóż ludzka płeć jest zarazem efektem i wyrazem zewnętrznego zróżnicowania człowieka na osobę mężczyzny i osobę kobiety. Tak bowiem Bóg stworzył człowieka. „Mężczyzną i kobietą stworzył ich” (Rdz 1,27). A więc to Bóg „decyduje” o charakterze osoby ludzkiej, dodając do tego odpowiedni rodzaj życia (pierwiastka ożywiającego cielesność człowieka). Człowiek nie może więc decydować o naturze swojej płciowości. Jednak człowiek może zadecydować o użyciu albo wykorzystaniu swojej płci. Otóż osobowy charakter płci wskazuje, że powinna ona podążać za nawiązywaniem relacji osobowych pomiędzy mężczyzną i kobietą. Dlatego ludzka płeć powinna być wykorzystywana do potwierdzenia osobowej łączności między mężem i żoną, która powstaje dzięki zawarciu aktu małżeństwa (sakramentu małżeństwa). To pokazuje, że głównym celem płciowości człowieka jest płodności, czyli prokreacja. „Bądźcie płodni i zaludniajcie całą ziemię” (Rdz 1,28). Tak właśnie było zawsze i było to normą moralną i społeczną.

Dziś natomiast propaguje się gender, czyli oderwanie płciowości od osobowego źródła egzystencji człowieka i poddanie jej dowolnym pomysłom ludzkiego myślenia. Niestety myślenie jest w stanie wymyślić najgorsze perwersje i zboczenia. Dlatego należy wiedzieć i pamiętać, że to myślenie człowieka jest perwersyjne i pokręcone, a nie natura ludzkiej płciowości. Ideologia gender (czyli właśnie ludzkie myślenie) proponuje jakieś wydumane pojęcie płci kulturowej, czyli po prostu rozumienie płciowości oderwane od zróżnicowania osobowego. To jest taka idea płci bez płciowości, której celem i zadaniem jest przecież płodność. Pomysł płci kulturowej jest to po prostu okradanie człowieka z jego najgłębszej osobowej realności i omamienie go wolnością wymyślania różnych sposobów używania narządów płciowych do zaspokajania seksualnego. Mamy więc zupełnie dowolne możliwości stosunku seksualnego. Ale to właśnie myślenie stwarza te różne możliwości, które z samą płcią nie mają już nic wspólnego.

Wszystko to razem prowadzi do depersonalizacji człowieka, czyli pozbawienia go osobowej aktywności, która porządkuje i ukierunkowuje działania naszej natury duchowej, a co za tym idzie, również natury cielesnej. Jeżeli naszą cielesność pozbawimy wpływu dobrze usprawnionej uczuciowości, która powinna być zainteresowana albo wprost zafascynowana pięknem osobowego życia, to wtedy poddajemy cielesność dowolnym pomysłom naszego myślenia (będzie to wówczas myślenie o seksie, czyli o dowolnym uprawianiu stosunków seksualnych.

Otóż ludzka płciowość w swojej cielesnej postaci powinna odnajdywać i kierować się uczuciowym upodobaniem życia (zwłaszcza nowego życia). Tak więc uczuciowość zaktywizowana przez wpływ osobowego piękna oddziałuje na ludzką płciowość nakłaniając ją z racji upodobania życia do działania w celu prokreacji, czyli daru życia. Nasza wola wspierana przez osobowe akty sumienia i dzięki temu nastawiona na czyn dobra, będzie wtedy popierała dążenie uczuciowości i płciowości do spełnienia daru życia. Ludzka płciowość została bowiem stworzona i powołana do płodności, czyli rozwoju ludzkiego życia, które ma charakter osobowy.

Natomiast seks wymyślony przez nasze dowolne myślenie stanowi zaprzeczenie istoty naszej płciowości, prowadząc do wynaturzeń lub zboczeń niszczących szlachetny cel płciowości człowieka (cel łączności pomiędzy mężczyzną i kobietą). Mężczyzna i kobieta są dwiema różnymi osobami, jak też osobowościami, ale te dwie różne osoby uzupełniają się właśnie pod względem cielesnej płciowości, co skutkuje zdolnością do pełnego i kompletnego połączenia się w doskonałym darze życia. Toteż dwie osoby mogą się złączyć doskonale dzięki kompatybilności swojej cielesnej płci. W tym właśnie należy upatrywać spełnienia się człowieka jako osoby. To daje wypełnienie naszego człowieczeństwa, a przez to stanowi naszą ziemską doskonałość. Seks jest tylko degradacją naszego człowieczeństwa, gdyż prowadzi do depersonalizacji ludzkiej natury.