19. Dlatego o żadnej sztuce
rządzenia nie może być mowy. Mamy tylko drobne sztuczki zmierzające do
załatwienia swoich spraw. Polityka zeszła na psy, no może na psychologię
społeczną, która ma informować władców partyjnych o preferencjach podwładnych.
20.Społeczeństwo dokumentnie
olewa działalność partyjną. Państwo sobie, a obywatele sobie, każdy sobie
rzepkę skrobie.
21.Tak naprawdę w demokracji nie
ma poczucia solidarności społecznej. Taka solidarność pojawiła się chwilowo
jako reakcja na rządy junty partyjno-wojskowej. To był realny zryw buntu i
nieposłuszeństwa społecznego. Można powiedzieć, że odrodził się pomysł ruchu
syndykalistycznego z początku XX wieku. W ten sposób Polska Solidarność
doprowadziła do rozmontowania Imperium Komunistycznego.
22.Czy istnieje coś takiego jak
polityka społeczna państwa? Można wskazać na różne elementy tej polityki.
Jednak demokratyczne państwo stworzone na wzór liberalnej ideologii postuluje
samodzielność i niezależność jednostek. Każdy człowiek stoi przed wyborem
swojej drogi życiowej, a państwo nie może mu niczego narzucać. Oczywiście
państwo powinno ułatwiać obywatelom wszechstronną działalność. Jednak liberalna
ideologia prowadzi do lekceważenia naturalnych wspólnot rodzinnych w imię
tworzenia zupełnie dowolnych związków międzyludzkich. Ponadto liberalizm stawia
zbyt jednostronnie na rozwój zawodowy jednostek i dążenie do sukcesu
ekonomicznego (raczej mieć niż być) kosztem życia osobowego i
wspólnotowego ludzi. Dla państwa najlepszym wynalazkiem jest obywatel dużo
pracujący i płacący duże podatki, a nie kobiety zajmujące się domem i nie
pracujące zawodowo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz