Pan Bartosiak słusznie pokazuje różnice pomiędzy kapitalizmem przemysłowym a kapitalizmem finansowym. Ja natomiast wskazywałem na konieczność działalności gospodarczej, czyli właśnie produkcyjnej, jako podstawy rozwoju społecznego. Można więc przeciwstawiać gospodarkę (rozwój produkcji) działaniom finansowym (banki, ubezpieczenia, koncerny finansowe). Rozwój przedsiębiorstw gospodarczych, które swoje dochody inwestują dalej w działalność produkcyjną, stanowi naturalną potęgę gospodarczą danego kraju. Dzieje się tak dlatego, że działalność gospodarcza (produkcja) musi się opierać na realnych zasadach etycznych, które określają skuteczność ludzkich działań. Chodzi o rozsądek (mówi się o zdrowym rozsądku), o sprawiedliwość w działaniu, i dalej o umiarkowanie w planowaniu i działaniu. To wszystko są zasady realnego i skutecznego działania społecznego, które zostały ustalone już dawno przez Greków.
Natomiast kapitalizm finansowy kieruje się wyłącznie kwestią zyskowności inwestycji finansowych. A taka działalność przestaje mieć wymiar ogólnospołeczny, gdyż dba wyłącznie o pomnażanie finansów globalnych firm. Dodatkowo cała ta działalność pomnażania finansów przestaje kierować się zasadami etycznymi, które przyznaliśmy działalności gospodarczej (produkcji). Dzisiaj można stwierdzić, że wielcy finansiści handlują raczej samymi możliwościami (giełda czy kryptowaluty), a nie tworzeniem czegoś realnego jak produkcja. Skąd wziął się cały ten kapitalizm finansowy? Wziął się z pozycji dolara jako waluty rozliczania przepływów finansowych, czyli z pozycji dolara jako waluty globalnej (a bez żadnego pokrycia gospodarczego (produkcyjnego).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz