Człowiek stanowi wyjątkową realność. Jest czymś wyjątkowym. Jest bytem stworzonym jako indywidualna podmiotowość istnienia. Jako egzystencjalny podmiot osoby i życia. Ta stworzona podmiotowość została mocą nadprzyrodzoną wcielona w ukształtowaną wcześniej cielesność. Ale należy przyjąć, że ta egzystencjalna podmiotowość przekształciła otrzymaną cielesność dostosowując ją do swoich wymogów. Dotyczy to przede wszystkim realności duchowej, która bezpośrednio wpływa na kształt cielesności (zwłaszcza na ukształtowanie układu nerwowego z mózgiem na czele).
Pewnie zapytacie, dlaczego człowiek jest najpotężniejszą realnością w całym świecie? Jest taką realnością (takim bytem), ponieważ otrzymał indywidualną podstawę egzystencjalną swojej istoty (egzystencjalne centrum wyposażenia istotowego, czyli podstawę i podporę duszy i ciała). To nadaje całemu człowiekowi wyjątkową moc sprawczą i wyjątkową aktywność. Ta egzystencjalna moc pozwala człowiekowi działać w sposób samodzielny i niezależny. Człowiek działa na podstawie własnego poznania rozumnego oraz własnego chcenia. Jest w swoim podejmowaniu działania świadomie samodzielny, co oznacza, że to on sam decyduje o tym, co będzie robił. Co więcej, on sam określa możliwości swojego działania. Oczywiście powinien uwzględniać konieczne wymogi swojej natury. Konieczność odżywiania się i spania, ruchu i odpoczynku. Taka samodzielna sprawczość i aktywność pozwoliła człowiekowi stworzyć swój własny potężny świat cywilizacyjny, który dzisiaj zagraża wprost trwaniu przyrody.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz