Musimy wyjaśnić sprawę pojmowania narodu

Musimy wyjaśnić sobie sprawę pojmowania narodu. Naród jest to wspólnota rodzin i rodów powiązana wzajemnymi działaniami osobowymi (czyli działaniami moralnymi i religijnymi = pomoc sąsiedzka oraz wspólny kult religijny). Jeżeli za naród uznamy społeczną zbiorowość wyznającą jedną ideę polityczną, to popadniemy od razu w nacjonalizm. Wspólnotę narodową nie łączy bowiem jakiś jeden określony sposób myślenia, ale tym, co łączy taką wspólnotę, są realne działania. Charakter i rola tych działań osobowych została utrwalona i zapisana w języku i wyrażona w kulturze narodowej. To dopiero stanowi o sile i żywotności danego narodu. Jeżeli powiązania wspólnotowe sprowadzimy do jedności myślenia, to wówczas konieczna staje się jedność jakiejś idei. 

Otóż taką jedność ideową lub ideologiczną najłatwiej utożsamić z jednym wodzem lub przywódcą (patrz car lub furer). Ale wtedy naród zostaje całkowicie podporządkowany woli przywódcy, co oznacza, że to wódz kreuje i utożsamia siłę narodu, zaś członkowie narodu są tylko poddanymi i są całkowicie uzależnieni od swojego wodza. Tak wyglądała sprawa w nazistowskich Niemczech i tak działo się i dzieje w Rosji.

Natomiast naród, który powstaje na zasadzie relacji osobowych w rodzinach, jest silny sam z siebie, gdyż jest zdolny do twórczego działania wynikającego z mocy osobowych charakterów ludzi. Potęga polityczna narodu (czyli potęga państwa narodowego) bierze się z osobowej aktywności wspólnot rodzinnych, które tworzą dany naród. O sile politycznej narodu decyduje więc działalność wspólnot rodzinnych. Jeśli próbujemy zmyślać i wymyślać, czyli tylko głosić, potęgę narodu czy państwa, to od razu jesteśmy skazani na niepowodzenie, gdyż takie myślenie prowadzi co najwyżej do wojny. Bo myślenie właśnie w ten sposób chce osiągnąć potęgę polityczną (nie jest przecież realnym działaniem). Myślenie jest bowiem bezsilne, aby więc zdobyć siłę i potęgę, czyli uznanie państwa za imperium, musi posłużyć się przemocą. Co więcej, taka przemoc jest prowadzona w sposób niemoralny, gdyż myślenie w swojej wolności staje się właśnie niemoralne i ateistyczne. To doprowadza ludzi i narody do zbrodni przeciwko ludzkości. Taka jest oczywistość i skutek nacjonalistycznego myślenia.

Tak więc nacjonalizm rodzi się z wydumanej (czyli wymyślonej) potęgi narodu. Natomiast wytrwałe działanie na rzecz wspólnoty narodowej (ojczyzny rozumianej pod postacią państwowości) będzie jak najlepiej pojmowanym patriotyzmem. Patriotyzm narodowy przejawia się bowiem w działaniu - realnym działaniu budującym sukces.

Dzisiaj Rosja przejechała się na swoim myśleniu i marzeniu o potędze, a z kolei Ukraincy wykazali się skutecznym działaniem w obronie swojej ojczyzny.