Jeżeli tracisz tożsamość, jaką daje ci osobowa realność, to musisz się odnaleźć albo ukryć za jakimś poglądem czy ideą (czyli za jakąś formą myślenia). Jeśli jesteś myślicielem (demonem intelektu), to sam stwarzasz dla siebie (i nie tylko dla siebie, dla innych też) własną ideę albo ideologię. Gdy jednak nie stać cię na samodzielne pomysły, wtedy idziesz za głosem innych. Stajesz się wówczas wyznawcą jakiejś modnej ideologii. W ten sposób znikasz w tłumie wyznawców i krzyczysz tak jak większość krzykaczy. Stajesz się już tylko transparentem (przezroczystym) danej idei lub ideologii. Przekaźnikiem myślenia o człowieku (wypaczonego myślenia). Lecz realnie patrząc jesteś „człowiekiem bez człowieczeństwa”. Maskotką lub wydmuszką. Pustą wizją i rewizją. Zwykłym pionkiem w grze politycznej. Czy to ci daje szczęście? Chyba raczej nieszczęście !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz