Filozof wierzy, że istnieje rzeczywistość, którą należy poznać. Filozof wierzy w poznanie rzeczywistości. Jest przekonany, że poznanie rzeczywistości będzie służyło człowiekowi do lepszego działania w świecie. W związku z tym filozof chce poznać człowieka w jego realności. Pragnie dotrzeć do zasad, które wyznaczają tę realność. Uważa bowiem, że poznając lepiej człowieka będzie mógł poradzić mu, jak ma działać, żeby rozwijał swoje zdolności.
Ideolog wierzy jedynie w swoje myślenie. Ideolog stawia myślenie ponad poznaniem rzeczywistości. Uważa, że tylko myślenie zapewni człowiekowi lepsze życie i najlepsze działanie w świecie. Ideologa nie interesuje realność człowieka. On po prostu wymyśla sobie jakiegoś nowego człowieka.
Ideolog konfrontuje swój myślenie jedynie z myśleniem innych (wcześniejszych) ideologów. Stąd pomysły ideologów zderzają się na ogół z rzeczywistością ludzką i upadają pod jej naporem. Jak reagują na to ideologowie? Oni wprost twierdzą, że należy zniszczyć i pogrzebać realność, która przeszkadza w realizacji ich znakomitych pomysłów. Dlatego walczą wytrwale z osobową realnością człowieka. Trzeba zniszczyć realność człowieka, aby „stworzyć” zupełnie nowego człowieka. Jak to zrobić? Wiadomo, że nie uda się nadać człowiekowi nowej realności. Żadne myślenie nie wymyśli czegoś realnego. Ale przecież można zmienić myślenie człowieka. Dlatego trzeba stworzyć „człowieka myślącego inaczej”. Trzeba więc przeorać ludzką świadomość – tę indywidualną i tę społeczną. Najpierw trzeba narzucić nową świadomość społeczną, co ma zagwarantować wprowadzenie nowego prawa (ogólnie nowej praworządności). Tworzy się nowe i przejmuje stare instytucje, dopasowując je do nowych wymogów prawnych. Okazuje się, że ludzie bardziej boją się prawa niż moralności (prawo bowiem karze, a moralność tylko potępia). Dalej zmienia się sens i rozumienie tradycyjnego języka (różnych słów), który z zasady opisywał po prostu rzeczywistość. W ten sposób należy dostosowywać język jako narzędzie myślenia i komunikacji do nowych standardów ideologicznych.
Co na to filozofia? Musimy uciekać do tradycyjnej filozofii, zwanej klasyczną, bo ta współczesna stała się już całkiem ideologiczna, czyli zadufana w myślenie. Dziś w filozofii liczy się tylko swoboda myślenia i wymyślanie niestworzonych rzeczy (świetny zwrot dawnego języka!). W klasycznej filozofii chodziło przede wszystkim o poznanie rzeczywistości (opisywano realne byty). Oczywiście istniał spór pomiędzy realizmem a idealizmem, ale miał on charakter wybitnie naukowy (walczono na argumenty). Natomiast dzisiejsza walka ideologiczna przybrała charakter emocjonalny. Mamy reakcje irracjonalne, wprost histeryczne, panuje nienawiść i zawziętość pomówień w niszczeniu przeciwnika. Do czego to prowadzi? Jak zawsze do całkowitego chaosu i zamieszania w działaniu. Trzeba pamiętać, że my ludzie chodzimy po ziemi, a co więcej działamy realnie, czyli w rzeczywistości. Nie da się żyć samym myśleniem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz