Deklaracja politycznej niepoprawności

Wiem, że jestem człowiekiem, i nie mam co do tego najmniejszych wątpliwości. Dlatego jestem dumny ze swego człowieczeństwa. Wiem, że jako człowiek zostałem stworzony przez Boga i wcale mnie to nie martwi, lecz wprost przeciwnie napada mnie to dumą. Jestem dumny ze swego boskiego pochodzenia, bo to podkreśla wysoką rangę mojego osobowego człowieczeństwa. Dlatego nie muszę się porównywać z innymi stworzeniami, ponieważ noszę w sobie obraz i podobieństwo Boże.

Jestem przede wszystkim osobą. Osobą, która stanowi obraz Boga. Toteż moja osobowa egzystencja napawa mnie dumą, skoro mogę się chwalić, że jestem dzieckiem Bożym. Nic nie budzi większego szacunku, jak moja ludzka osoba stworzona przez samego Boga. Także moje życie pochodzi bezpośrednio od Boga. Osoba i życie to dwa źródła egzystencjalne wyznaczające moje realne człowieczeństwo. Ja pragnę być realnym człowiekiem, bo wiem, że jestem człowiekiem. Nie muszę wymyślać swojego człowieczeństwa od nowa, jak chcą szaleni ideologowie. Mogę się tylko uśmiechnąć na takie głupie pomysły, gdyż jestem dumny ze swojej egzystencjalnej realności. Potrafię docenić tę realność i zamierzam ją w całej pełni wykorzystać w swoim życiu.

To naprawdę piękne być człowiekiem. Realnym człowiekiem, który wie, kim jest i wie, jak ma działać. Nie potrzebuję ekspertów, bo wiem, że jestem sobą, czyli osobą, i swojej osobowej tożsamości będę bronił z pełnym przekonaniem. Nie ma nic bardziej tragicznego niż zatracić swoją osobową tożsamość. Człowiek traci wówczas szacunek dla samego siebie i pragnie zwalić swoje winy na to, co się dzieje dookoła, bo już nie wie, że jego szczęście zależy od niego samego, od afirmacji i zgody na osobową tożsamość. Bycie sobą, bycie osobą daje człowiekowi potężną siłę i moc, która pozwala mu pokonywać przeróżne trudności i przeszkody. Ponieważ człowiek doceniający osobowe człowieczeństwo potrafi stworzyć wokół siebie wspólnotę ludzi, którzy będą razem szli przez życie. Taką wspólnotą jest rodzina, która dla każdego z nas staje się kolebką osobowego człowieczeństwa. Tylko tradycyjna rodzina jest w stanie wychować realnego człowieka, gdyż w rodzinie każde dziecko traktuje się jako wspaniałą osobę. Uczmy się kochać ludzi, bo ludzka miłość dotyczy i dotyka zawsze osoby a nie naszych zdolności czy osiągnięć zawodowych. Człowiek jest osobą i należy mu się miłość. Miłość osobowa a nie pożądliwa.

(Zobacz więcej na ten temat w Słowniku personalistycznym)