9 października 2019

Czego powinna dotyczyć debata polityczna?

1) Przede wszystkim powinna dotyczyć ustroju politycznego państwa. A więc czy ustrój ma być partyjny? To znaczy, że rządzą państwem przedstawiciele partyjni delegowani przez władze partyjne. Czy ustrój ma być republikański, to znaczy, że wybierany jest prezydent, który powierza kierowanie państwem jakiejś większości sejmowej (jednej partii albo koalicji kilku partii). Oczywiście z wyborem ustroju byłaby związana zmiana Konstytucji.
2) Kolejną sprawą powinno być jasne określenie i rozumienie społeczeństwa jako wspólnoty społecznej (wspólnoty narodowej lub wspólnoty wielu narodów). Co za tym idzie, trzeba jasno określić rolę społeczną wspólnoty rodzinnej opartej na związku mężczyzny i kobiety. Przecież to rodzina jest początkiem życia społecznego człowieka. Rodzina tworzy bowiem relacje wspólnotowe, które są podstawą działalności społecznej i publicznej obywateli państwa. Nie może być życia społecznego bez wspólnot rodzinnych.
3) Rodzina jest wspólnotą osobową, co oznacza, że tworzą ją osoby ludzkie powiązane relacjami osobowymi, czyli moralnością i religijnością. Wszystko to jest związane z pojmowaniem człowieka jako osoby. Człowiek w swojej realności jest przede wszystkim osobą i jest powołany do życia osobowego. Dlatego wszelkie sprawy ludzkie należy pojmować i podejmować w perspektywie życia osobowego człowieka. Jeśli odrzucimy rozumienie człowieka jako osoby, to życie społeczne traci swój wspólnotowy sens i staje się wyłącznie walką rozbieżnych interesów i dominacji grup nacisku.
4) Należy się zastanowić, czy społeczeństwo ma być zbiorowiskiem pojedynczych obywateli, podejmujących jedynie działalność zawodową, czy też społeczeństwo powinno być stowarzyszeniem wspólnot osobowych skupionych najpierw we wspólnotach lokalnych i regionalnych, a wreszcie na koniec we wspólnocie narodowej. Przecież to wspólnota narodowa jest zdolna do stworzenia zinstytucjonalizowanej państwowości. Państwo nie powstaje dzięki umowie społecznej, jak chcieli myśliciele nowożytni, nawet jeśli potem funkcjonuje jako system zinstytucjonalizowany.
5) Społeczeństwo nie może być traktowane jako plastyczna masa, którą można dowolnie kształtować według różnych pomysłów ideologicznych. Wszelką ideologię należy zwalczać na gruncie państwowym, co oznacza, że ideologia nie może być uprawiana i propagowana w szkołach. Edukacja państwowa i społeczna powinny być oparte na realistycznym podejściu do człowieka. Należy więc nauczać, że człowiek jest przede wszystkim osobą, która wyraża się i działa poprzez sferę duchową i cielesną. Zarówno duchowość jak i cielesność powinny się kierować aktywnością osobową. Duchowość musi być kształtowana przez akty kontemplacji, sumienia i upodobania. Natomiast cielesność powinna podlegać wpływowi władz duchowych, zwłaszcza uczuciowości opartej na upodobaniu życia i piękna należnego życiu.
6) Z tej perspektywy widzimy jasno, że rozwój społeczny powinien się koncentrować najpierw na edukacji i kształtowaniu kultury literackiej, muzycznej i filmowej. Edukacja musi dotyczyć realności człowieka, najpierw tej duchowej, a następnie obecności człowieka w świecie przyrody i korzystania z dobrodziejstw, jakie oferuje środowisko przyrodnicze. Natomiast kultura powinna służyć do wspierania i umacniania wizji osobowej realności człowieka, czyli rozwijać wartości życia osobowego: słowo prawdy i wiarę, czynienie  dobra oraz sprawiedliwość i miłosierdzie, przeżywanie piękna i fascynację życiem.
7) Dlatego należy jasno określić rolę pomocniczą i służebną publicznych instytucji państwowych i społecznych, które powinny wspierać działalność obywateli. Obywatelom należy pozwolić swobodnie działać, natomiast instytucje mogą pełnić rolę organizacyjna i koordynacyjną różnych inicjatyw wspólnotowych i społecznych.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz